Het verschil tussen MSNP en WSNP

Uitvoerende instantie

Indien je kampt met (problematische) schulden kun je terecht bij de afdeling schuldhulpverlening van je eigen gemeente. Schuldhulpverlening is aan wettelijke regels gebonden en de MSNP mag alleen door bepaalde instanties worden uitgevoerd. Dit om te voorkomen dat organisaties misbruik maken van mensen met schulden.

De wet schrijft dan ook voor dat elke gemeente verplicht is om gratis schuldhulpverlening aan te bieden aan haar inwoners. Voor schuldhulpverlening kun je daarom terecht bij je eigen gemeente. Daarnaast zijn ook advocaten, curatoren en bewindvoerders bevoegd tot schuldbemiddeling. De Raad voor Rechtsbijstand verstrekt echter geen subsidie (toevoeging) voor schuldhulpverlening, omdat je hiervoor gratis terecht kunt bij je gemeente. Je kunt ervoor kiezen om toch een advocaat in te schakelen, maar dan moet je de kosten zelf betalen.

Aanmelding

Nadat je je hebt aangemeld voor de MSNP, wordt eerst beoordeeld of er sprake is van een crisissituatie. Dit is bijvoorbeeld het geval indien je de huur niet hebt betaald en er een ontruiming gepland staat. Hier dient dan snel actie op te worden ondernomen.

Het is echter ook mogelijk dat de schulden nog niet dermate hoog zijn dat schuldhulpverlening noodzakelijk is. In dat geval kan worden gekeken of de geldzaken met behulp of advies van een hulpverlener op orde kunnen worden gebracht. Indien schuldhulpverlening nodig is, dan wordt de aanvraag verder in behandeling genomen en volgt een intakegesprek.

Stabilisatiefase

Indien de gemeente van oordeel is dat je in aanmerking komt voor het schuldhulptraject, dan volgt de stabilisatiefase. In deze fase worden de inkomsten en uitgaven in kaart gebracht en gestabiliseerd.

Indien blijkt dat je niet of onvoldoende in staat bent om je financiële situatie vervolgens op orde te houden, dan kan eventueel een beschermingsbewindvoerder of een budgetbeheerder worden aangesteld. Die zorgt er dan voor dat alle rekeningen worden betaald en dat er geen nieuwe schulden worden gemaakt.

In de stabilisatiefase wordt ook contact opgenomen met de schuldeisers om bijvoorbeeld executiemaatregelen te pauzeren. Hiermee wordt voorkomen dat schuldeisers onnodig kosten blijven maken en de stabilisatiefase frustreren. Dit is bijvoorbeeld het geval indien er beslagen worden gelegd op het inkomen of bankrekeningen. Door dit te voorkomen, kan er een goed plan van aanpak worden opgesteld en alle lopende rekeningen worden betaald. Dit uiteraard onder voorbehoud dat er voldoende inkomsten zijn.

Schuldregelingsfase

Op het moment dat de financiële situatie in kaart is gebracht en gestabiliseerd, kan er een voorstel worden gedaan aan alle schuldeisers. Dit betalingsvoorstel is gebaseerd op je inkomen en je maximale afloscapaciteit voor een periode van drie jaar. Dit wordt ook wel het Vrij Te Laten Bedrag  (VLTB) genoemd. In de praktijk ontvang je dan een bedrag om je vaste lasten te betalen en te leven op bijstandsniveau. Alle inkomsten boven dit bedrag moet je dan sparen voor de schuldeisers.

Je moet je dus drie jaar maximaal inspannen om zoveel mogelijk gelden te sparen voor de schuldeisers. Daar staat tegenover dat de schuldhulpverlener een voorstel ter finale kwijting kan doen aan de schuldeisers. Dit betekent dat het bedrag wat je na drie jaar hebt gespaard, wordt verdeeld onder de schuldeisers en dat de rest van de schulden wordt kwijtgescholden. Na drie jaar ontvang je dan een schone lei en kun je een nieuwe schuldenvrije start maken.

Dwangakkoord

Indien één of meerdere schuldeisers niet instemmen met het voorstel, dan kan er eventueel een dwangakkoord worden aangevraagd bij de rechtbank. Hierbij beslist de rechter dan of een schuldeiser alsnog dient in te stemmen met het minnelijke voorstel.

Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als het om een relatief klein bedrag gaat of een principekwestie, terwijl de overige schuldeisers wel allemaal akkoord zijn. Voor het dwangakkoord kun je ook een advocaat inschakelen, omdat daarvoor wel een toevoeging wordt verleend.

MSNP niet akkoord

Als er niet om een dwangakkoord wordt gevraagd of de rechter is van oordeel dat de schuldeiser terecht mocht weigeren, dan is het minnelijk traject mislukt. De schuldhulpverlener legt dit dan vast in een ‘285-verklaring’ waarmee vervolgens een verzoek tot toelating tot de wettelijke schuldsanering (WSNP) kan worden ingediend.

Zonder deze 285-verklaring kun je niet toetreden tot de WSNP. Voordat je kunt toetreden tot de WSNP, ben je namelijk verplicht om eerst te proberen om met alle schuldeisers een minnelijke regeling te treffen.

Het verschil tussen MSNP en WSNP

De MSNP wordt uitgevoerd door de schuldhulpverlener. Hier komt geen rechter of een WSNP-bewindvoerder aan te pas. Dit is een belangrijk verschil met de WSNP, aangezien dat traject door de rechter wordt uitgesproken en ook onder toezicht van de rechter en WNSP-bewindvoerder wordt uitgevoerd. Hier gelden strengere normen, omdat je bijvoorbeeld bij een tussentijdse beëindiging tien (10) jaar bent uitgesloten van de WSNP.

Meer informatie en rechtsbijstand

Voor meer informatie omtrent de MSNP, kun je terecht bij de afdeling schuldhulpverlening van je eigen gemeente. Zij kunnen je kosteloos helpen bij vragen over je financiën en dan met name je schulden.

Indien je ten onrechte wordt geweigerd voor een schuldhulptraject of je wilt een dwangakkoord, dan kun je contact met één van onze advocaten opnemen. Wij kunnen de kwestie beoordelen op de gegrondheid en de kans van slagen. Indien we de zaak vervolgens in behandeling nemen, dan kan dit op basis van een toevoeging. Deze vragen wij dan voor je aan bij de Raad voor Rechtsbijstand.

Indien je tegen betaling een MSNP wilt laten uitvoeren, dan kun je ook bij ons terecht. Ook dan beoordelen we de kans van slagen en kunnen we een kostenindicatie geven van het traject. Dit kan ook voor verdere vragen over het verschil tussen MSNP en WSNP.